Primi vita nobi­lis­si­ma est quae secun­dum ratio­nem intel­li­gen­di a nobi­lis­si­mo prin­ci­pio, quod est priam et / ple­na lux intel­lec­tus uni­ver­sa­li­ter agens, ita pro­ce­dit quod nec per ali­quam immis­sio­nem in extra­nea natu­ra a ple­ni­tu­dine illius lucis obum­bra­tur.

Delectabilissima vero est haec vita et gau­dio ple­na, quia unius­cu­jusque finis natu­ra­lis et pro­prius est delec­ta­bi­lis­si­mus et dul­cis­si­mus. Finis autem uni­ver­so­rum est attin­gere actua­li­ter pri­mum prin­ci­pium. Hujusmodi autem pri­mum prin­ci­pium attin­git qui­dem natu­ra in par­ti­ci­pa­tione boni­ta­tis sua in umbra mate­riae et pri­va­tio­nis et non in ratione intel­lec­tus.